Marilyn Manson, właściwie Brian Hugh Warner (ur. 5 stycznia 1969 r.) – amerykański wokalista oraz lider zespołu Marilyn Manson. Znany przede wszystkim z prowokujących tekstów, kontrowersyjnego wizerunku i zachowania. Uznany za skandalistę, był tematem wielu kontrowersji, szczególnie pod koniec lat 90. XX wieku



Wczesne lata

Urodzony w Canton w stanie Ohio jako syn Hugh Warnera i Barbary Wyer – katolika i parafianki Kościoła Episkopalnego. Według autobiografii artysty pt. Trudna droga z piekła, posiada on pochodzenie niemiecko-polskie ze strony ojca. Uczęszczał do katolickiej szkoły, której rygory całkowicie mu nie odpowiadały. Po ukończeniu nauki w liceum Glen Oak, jego rodzina przeprowadziła się do Fort Lauderdale na Florydzie.


Kontrowersje

W kwietniu 1999 roku miała miejsce tragiczna strzelanina w szkole w Columbine, w której dwóch kilkunastoletnich uczniów-morderców zastrzeliło kilkanaście przypadkowych osób, potem popełniając samobójstwo. Według relacji psychologów sądowych, do zbrodni zmotywowała ich w dużym stopniu twórczość Mansona, co spowodowało ostre ataki na zespół. Pewien czas po tragedii okazało się, że nastolatkowie wcale nie słuchali muzyki Marilyna Mansona, nie zmieniło to jednak stosunku publiki do artysty.

Życie prywatne
Dnia 3 grudnia 2005 roku, po prawie siedmiu latach znajomości, Manson wstąpił w związek małżeński z modelką i aktorką Ditą Von Teese, której był fanem przez wiele lat. Ceremonia odbyła się w Kilsheelan, w hrabstwie Tipperary w Irlandii – w zamku należącym do przyjaciela młodej pary, artysty Gottfrieda Helnweina, i wbrew zapowiedziom prasy, obeszła się bez kontrowersji. Całość utrzymana była w stylu wiktoriańskim, a ślubu udzielił przyjaciel muzyka, reżyser Alejandro Jodorowsky. Wśród gości weselnych znalazło się blisko sześćdziesiąt osób, wśród nich m.in. Lisa Marie Presley i Eric Szmanda.

30 grudnia 2006 roku Von Teese złożyła wniosek o rozwód, ze względu na "niemożliwe do poprawy różnice" dzielące ją i Mansona[4]. Do rozpadu małżeństwa doszło prawie rok później, 27 grudnia 2007 roku w Los Angeles Superior Court[5].

Manson poprzednio był zaręczony z aktorką Rose McGowan. Tkwił również w mniej lub bardziej krótkotrwałych związkach z Traci Lords, Jenną Jameson i Melissą Romero. Relacja o romansie z tą ostatnią została opisana w autobiografii muzyka.

Artysta jest kapłanem Kościoła Szatana, największej organizacji satanistycznej na świecie. Nie praktykuje jednak, ani nie pełni swej funkcji, uznając przyznane mu stanowisko za oznakę szacunku ze strony założyciela Antona Szandora LaVeya.

Pod koniec 2008 roku rozstał się z aktorką Evan Rachel Wood, która zagrała w teledysku jego grupy do utworu "Heart-Shaped Glasses (When the Heart Guides the Hand)". Para była ze sobą związana od października roku 2006. Od początku 2009 roku Evan Rachel Wood i Marilyn Manson znów są razem.



I moje ulubione, czyli Kinderfield...
O co chodzi?? Już mówię:
Kinderfeld

Kinderfeld to jeden z moich ulubionych utworów na płycie. Jego mroczne, nastrojowe pokłady kontrastują z pozostałymi piosenkami - i jest powód ku temu. Kinderfeld to wyprawa w przeszłość, rysa na linii czasu całego albumu, retrospekcja, która umożliwia słuchaczowi - podobnie jak Marilynowi - ujrzeć moment, w którym niewinność Mansona została zniszczona na zawsze. W kinderfeld słyszymy różne głosy, mówiące o wykorzystywaniu i przymusowym milczeniu. Marilyn dość często opowiadał i jego dziwnym związku ze swym dziadkiem, Jackiem. Kinderfeld to historia owego wykorzystywania. Piosenka zaczyna się dziwacznym opisem starego mężczyzny, który bawi się elektryczną kolejką w ciemnościach. Tym człowiekiem jest dziadek Jack i już od początku wiadomo, że w jego związkach z Brianem jest coś przerażającego złego:
"on żyje w mojej buzi i mówi mi, co mówić...". Cienki głosik w tle powtarza: "miałem skrzydła, a nigdy o tym nie wiedziałem". I wtedy pojawia się nowy głos, opisany w książeczce z tekstami jako "głos, którego jeszcze nie słyszeliśmy". To głos Anioła, Antychrysta we własnej osobie, przemawiając po raz pierwszy do słuchacza.
Marilyn najbardziej boi się tego, co skrzywdziło go jako dziecko: grzechu, zła, niemoralności, braku miłości. Lecz teraz Marilyn stał się tym wszystkim, czego nienawidzi. Sam nie troszczy się o miłość, jest grzesznikiem, brudną gwiazdą rocka.

I jeszcze jedno:

"The Long Hard Road Out of Hell" (BIOGRAFIA) rozpoczyna się sceną, w której młody Brian Warner (MARILYN MANSON) w towarzystwie kuzyna Chada odwiedza dom swego dziadka, Jacka. Piwnica starego człowieka jest prawdziwą kapliczką perwersyjnej, zboczonej lubieżności; jest to ociekające wilgocią miejsce pełne starych prezerwatyw, groteskowych zdjęć i odrażających pomocy seksualnych. W wywiadzie przeprowadzonym jeszcze przed wydaniem biografii, Marilyn Manson widział w tym doświadczeniu powód, dla którego w jego utworach pojawia się tak wiele dziwnych motywów z dzieciństwa.

"Kiedy miałem dwanaście lat po raz pierwszy spotkałem się z seksem przez naprawdę zdziwaczałego człowieka, który w swej komórce trzymał całą kolekcję pornograficzną. Zacząłem to wszystko przeglądać i, jak się okazało, było tam mnóstwo dziwacznych rzeczy, takich ze zwierzętami, i tak dalej, słowem takich, których nie oczekujesz znaleźć w domu własnego dziadka. A ja w ten sposób wszystko poznałem, co dało mi dość dziwny pogląd na te sprawy."

Co ważne, Jack Warner, którego nawet własny wnuczek nie stawiał w pozytywnym świetle, przebywał w piwnicy-miejscu, kojarzonym przez wielu psychologów będących zwolennikami Freuda z mrocznym, prymitywnym pożądaniem. Dla zagłuszenia swych zboczonych żądz stary człowiek używał dźwięków wydawanych przez model kolejki, a przecież pociągi i tunele są w teorii Freuda postrzegane jako najbardziej jawne symbole seksu.

Źródło: Dysekcja :D .

Kinderfeld jest niesamowity ze względu na brzmienie, chrupiące, dzikie odgłosy, szaleńcze szepty i całą tą psychodeliczną otoczkę towarzyszącą przemianie robaka w antychrysta. Stanowi element dojrzewania, punkt zwrotny w życiu, jest pogrzebem dziecięcej naiwności, na grobie której wyrasta stanowczość i pewność siebie, typowa dla dojrzałych ludzi.

Co ciekawe, Kinderfeld wyłonił się z wcześniejszego kawałka, promowanego podczas występów na żywo w 1995 na Smells Like Children tour, również zatytuowanego Smells Like Children. Teksty obu wersji różnią się nieznacznie, wersja pierwotna nie została wydana na żadnym albumie, istnieją wyłącznie zapisy występów live.




I najważniejsze, czyli tekst piosenki:
"Dziecięce pole bitwy"

on żyje w moich ustach
i podpowiada mi co mam mówić
kiedy on włącza pociągi
sprawia, że to odchodzi
ręcę są popękane i brudne
a paznokcie to skrzydełka chrząszcza
kiedy on włącza pociągi
rozplątuje wszystkie struny
robak: "powiedz mi coś pięknego,
powiedz mi coś wolnego,
powiedz mi coś pięknego,
mam nadzieję, że będę taki mógł być"
(potem wyrosły mi skrzydła
i nawet o tym nie wiedziałem
kiedy byłem robakiem myślałem,
że przez to nie przejdę)
jack: [nie wypowiedziane] chodź, chodź...
zabawki pachną dziećmi
i zestrupiałe kolana będą posłuszne
będę klęczał na kijach od miotły
żeby sprawić by to odeszło
[inauguracja robaka]
(potem wyrosły mi skrzydła
i nawet o tym nie wiedziałem
kiedy byłem robakiem myślałem,
że przez to nie przejdę)
głos, którego do te pory nie słyszeliśmy:
"bo dziś jest czarne,
bo nie ma odwrotu,
bo twoje kłamstwa mnie podlały,
stałem się silniejszym chwastem"
chwastem...
oczami jacka:
smak metalu
dezintegrator:
"trzy otwory ponad skórzanym pasem"
jest rozcięty i nabrzmiały
i wiek jest odpowiedni
chłopiec: "nie ma tutaj nikogo,
kto by nas ocalił"
dezintegrator: (do siebie samego)
oto czego powinieneś się bać
jesteś tym czego powinieneś się bać


I ostatnie, moje słowo. Mimo iż wszyscy ( praktycznie, wszyscy...) uważają go za zepsutego człowieka, antychrysta, pedofila itp.. to ja lubię jego piosenki, zastanawiam się nawet nad kupnem jego książki... A miał ich kilka


Dużo tego, ale błagam przeczytajcie chociaż cześć o Kinderfeld... napracowałem się ... ;)

Źródła: początek, www.wikipedia.pl  - tłumaczenie piosenki: www.mansonpl.com  - w większości podpunktów, wtrącałem własną opinię...