Triceratops – rodzaj ceratopsa z rodziny Ceratopsidae, jeden z jej najlepiej poznanych przedstawicieli.

Nazwa rodzajowa Triceratops oznacza "trójrogie oblicze".




Opis

Triceratops był dużym, masywnym ceratopsem z pokaźną kryzą kostną zbudowaną z litej kości, która u większości innych ceratopsów, takich jak np. chasmozaur, była ażurowa. Kryza chroniła barki i była odporna na ciosy zadawane przez inne dinozaury. Kołnierz był obrzeżony kośćmi napotylicznymi (czyli guzkami, kolcami itp.). Triceratops miał trzy rogi. Dwa nad oczodołami, które osiągały nawet 1,2 metra długości oraz jeden gruby i krótki na nosie. Triceratops miał masywne kończyny tylne i silne, ale nieco mniejsze kończyny przednie, które wraz z masywną szyją musiały dźwigać jego niezwykle ciężką głowę. Z przodu głowy umieszczony był krótki dziób, który w przedniej części był bezzębny. Z tyłu triceratops miał krótki i mięsisty ogon. Jego ciało pokrywała łuskowata skóra.


Wielkość

Triceratops miał ok. 7-9 m długości i ok. 4 m wysokości. Ważył od 6 do 12 ton.




Występowanie

Triceratops występował w późnej kredzie – (około 68-65 mln lat temu) – na obszarze Ameryki Północnej. Jego kości znajdowano w USA na terenie stanów Montana, Dakota Południowa, Kolorado i Wyoming oraz na terenie kanadyjskich prowincji Alberta i Saskatchewan.
Paleobiologia[edytuj]

Triceratops miał wiele ściśle ułożonych w liczne rzędy zębów, co wskazywałoby na to, że dinozaur ten żerował na różnych niskopiennych roślinach takich jak: iglaki, paprocie, sagowce oraz na roślinach, które pojawiły się u schyłku kredy. Triceratopsy żyły w grupach liczących setki, a nawet tysiące osobników. Młode mogły się chronić w środku stada, na obrzeżach którego przebywały największe samce. Uważa się, że te dinozaury wędrowały wiele kilometrów między żerowiskami, a terenami lęgowymi. Żywił się niską roślinnością, którą ścinał potężnym dziobem i rozdrabniał przed połknięciem zębami, które znajdowały się bardziej z tyłu za dziobem. Zużyte zęby były zastępowane przez nowe, stale wyrastające. Rogów prawdopodobnie używał do obrony przed drapieżnikami, np. tyranozaurem i jako narzędzia w walce o samicę podczas godów. Odkryto czaszki triceratopsów z głębokimi rysami i bliznami, zapewne są to ślady po potyczkach w grupie o samicę czy terytorium.

Historia odkryć

Pierwsze szczątki triceratopsa zostały znalezione i opisane w 1889 roku przez paleontologa Othniela Marsha.

Gatunki

Obecnie wyróżnia się dwa gatunki triceratopsa: T. horridus i T. prorsus. Pozostałe są wątpliwe lub synonimiczne.

    Triceratops horridus (Marsh, 1889)
    Triceratops albertensis (Sternberg, 1949)
    Triceratops alticornis (Marsh, 1887)
    Triceratops brevicornus (Hatcher, 1905)
    Triceratops calicornis (Marsh, 1898)
    Triceratops elatus (Marsh, 1891)
    Triceratops eurycephalus (Schlaikjer, 1935)
    Triceratops flabellatus (Marsh, 1889)
    Triceratops galeus (Marsh, 1889)
    Triceratops hatcheri (Lull, 1905)
    Triceratops ingens (Lull, 1915)
    Triceratops maximus (Brown, 1933)
    Triceratops obtusus (Marsh, 1898)
    Triceratops prorsus (Marsh, 1890)
    Triceratops serratus (Marsh, 1890)
    Triceratops sulcatus (Marsh, 1890)













Źródło: http://pl.wikipedia.org