Szop pracz (Procyon lotor) – ssak łożyskowy z rodziny szopowatych, rzędu drapieżnych, występujący w Ameryce Północnej. Introdukowany w Europie Środkowej i Wschodniej, w tym Polsce. Ma charakterystyczne czarno-białe plamy pod oczami i czarne kręgi na ogonie; z tego powodu hodowany na futro. Szopy łatwo się oswajają i dają tresować, są zatem również chętnie trzymane w domach. Przydomek „pracz” pochodzi od obserwacji zachowania tych zwierząt w europejskich ogrodach zoologicznych; trzymane tam szopy przed spożyciem pokarmu płukały go długo w wodzie; w naturze to zachowanie nie występuje.



Szop dobrze pływa, wspina się na drzewa, jest aktywny w nocy.

Długość ciała bez ogona
    ok. 65 cm.
Długość ogona
    ok. 20 cm.
Masa ciała
    do 4 kg.
Ubarwienie
    szarożółty, ogon w czarne pręgi, czarne łaty w okolicach oczu
Pożywienie
    owady, żaby, gryzonie, owoce jagodowe i orzechy.
Rozród
    ciąża trwa około 63–73 dni, w miocie 1–7 młodych.
Występowanie
    lasy.

Do Europy sprowadzony w latach 30. XX wieku. Uciekinierzy z ferm stworzyli w latach 50. i 60. dziką populację na terenie Niemiec. W latach 80. pojawił się w zachodniej Polsce. Widywany jest obecnie np. w Parku Narodowym „Ujście Warty” w woj. lubuskim.

Podgatunki

P. lotor lotor
P. lotor pacificus
P. lotor excelsus
P. lotor auspicatus
P. lotor crassidens
P. lotor dickeyi
P. lotor elucus
P. lotor fuscipes
P. lotor grinnelli
P. lotor hernandezii
P. lotor hirtus
P. lotor incautus
P. lotor inesperatus
P. lotor litoreus
P. lotor marinus
P. lotor maritimus
P. lotor megalodous
P. lotor mexicanus
P. lotor pallidus
P. lotor psora
P. lotor pumilus
P. lotor shufeldti
P. lotor solutus
P. lotor vancouverensis
P. lotor varius



www.wikipedia.pl