Żyrafa (Giraffa camelopardalis) – parzystokopytny ssak roślinożerny oraz najwyższe z żyjących obecnie zwierząt. Zamieszkuje afrykańskie sawanny na południe od Sahary. Jest spokrewniona z jeleniami i bydłem rogatym, jednak należy do osobnej rodziny żyrafowatych (Giraffidae), razem z najbliższym krewniakiem okapi.
Łacińska nazwa, wywodzi się z dawnego poglądu, że żyrafa jest zwierzęciem hybrydowym, powstałym ze skrzyżowania wielbłąda (Camelus) z ocelotem (Leopardus pardalis).



Występowanie i biotop

Obecny zasięg występowania gatunku obejmuje tereny Afryki subsaharyjskiej od Czadu po północną Botswanę, Natal i Transwal - dawne prowincje RPA. Wcześniej występowały w Afryce Zachodniej, gdzie wyginęły poza szczątkową populacją w Nigrze. W Afryce Południowej zostały reintrodukowane do rezerwatów. Siedliskiem żyraf są suche tereny trawiaste (sawanny) i lasy parkowe. Mogą przebywać z dala od źródeł wody.

Charakterystyka

Jest to jedyny gatunek, u którego wzrost mierzy się do czubka głowy, nie do kłębu. Samce, większe od samic, osiągają wzrost do ponad 5 metrów i wagę ponad 1300 kilogramów. Rekordowe wymiary zanotowane u samca żyrafy Rotschilda wynosiły 5,87 m wysokości i 2000 kg masy ciała.[3] Samice są mniejsze od samców.

Przednie nogi żyrafy są bardzo cienkie i długie, dłuższe od tylnych. Szyja waży 272 kg, długa oparta na zaledwie 7 kręgach jak u większości ssaków (cały kręgosłup składa się z 24 kręgów). Wzdłuż karku biegnie krótka grzywa. Na głowie 2 do 5 malutkich wyrostków kostnych, okrytych skórą, obecnych u obu płci. Długi ogon jest zakończony pękiem włosów. Ubarwienie od brunatnego lub ciemnordzawego do białego, w ciemne plamy o różnej wielkości i kształcie - ich rysunek stanowi cechę osobniczą, jest stały przez całe życie. Nasilenie koloru jest zależne od pory roku i samopoczucia zwierzęcia[4]. Umaszczenie żyraf stanowi kamuflaż, naśladuje rozproszone światło sawanny.

Żyrafy poruszają się inochodem.

Tryb życia
Aktywna w dzień, szczególnie rano i wieczorem. Żywi się liśćmi i pędami drzew. Żyje w stadach o hierarchicznej strukturze, składających się z kilkunastu do (rzadziej) kilkudziesięciu osobników. Rywalizujące samce toczą między sobą rytualne pojedynki siłowe polegające na przeginaniu na bok szyi przeciwnika.

Ciąża u żyrafy trwa 14-15 miesięcy, nowo narodzone cielę mierzy około 1,80-2 m wysokości w kłębie i waży 50-55 kg. Żyrafa żyje 20-30 lat.

Wytworzyła wiele odmian barwnych, które są klasyfikowane jako podgatunki:

    * G. camelopardalis camelopardalis (podgatunek nominatywny)
    * G. camelopardalis rothschildi - żyrafa Rotschilda
    * G. camelopardalis reticulata - żyrafa siatkowana
    * G. camelopardalis antiquorum
    * G. camelopardalis peralta
    * G. camelopardalis tippelskirchi - żyrafa kenijska
    * G. camelopardalis thornicrofti
    * G. camelopardalis angolensis
    * G. camelopardalis giraffa - żyrafa południowa


Podgatunki i ich występowanie:



Zagrożenia
Żyrafy potrafią szybko biegać osiągając prędkość 47 km/h[5]. Lwy są jedynymi drapieżnikami, które naprawdę zagrażają dorosłym żyrafom. Udaje im się zabić dorosłą żyrafę, ważącą ponad tonę. Aby tego dokonać korzystają z chwili, kiedy schyla ona głowę, np. przy wodopoju. Żyrafa musi szeroko rozstawić nogi lub uklęknąć i nisko pochylić głowę, aby napić się wody. Jeden z kotów skrada się do niej, następnie skacze, chwyta ją zębami za pysk i wbija pazury w kark. Kiedy ofiara raz straci równowagę, cała rodzina lwów przybiega, by ją dobić.

W klasyfikacji IUCN żyrafa zaliczana jest do gatunków niskiego ryzyka. Liczebność wszystkich afrykański populacji szacowana jest na 110 000 - 150 000 osobników. Najliczniejsze są populacje w Kenii (45 000), Tanzanii (30 000) i Botswanie (12 000). Do czynników potencjalnie zagrażających żyrafom zalicza się polowania i utratę siedlisk spowodowaną gospodarką człowieka.





www.wikipedia.pl